mentaal Archives - Coachen met je hart

De minister, de drugdealer en de straatmuzikant.

Een spiritueel verhaal over mens-zijn.

Er was een tijd dat ik in België woonde. Een tijd dat mijn agenda zich vulde door blije woorden van mensen die ik had geholpen. Ik was er voor iedereen die me nodig had. Mensen in nood of mensen die richting zochten. Soms beide tegelijk. Als je werkt met de Essentie voorbij de vorm, zijn grenzen relatief. Veel wordt mogelijk. Soms meer dan ons denken kan begrijpen.

Als mens onderscheiden we zoveel vormen en vormen we zoveel onderscheid.

Wat is het dat ons onderscheidt? En wat is het dat ons laat onderscheiden. Wat laat ons invullen, oordelen en veroordelen…

De grootste uitdaging is te ontdekken wat het werkelijk betekent Mens te zijn. Luisteren zonder invullen, aanvaarden zonder oordeel, helpen zonder vragen en delen vanuit je Hart. Wij zijn allen mens. Omarm een ander als jezelf…

In mijn leven heb ik veel mensen geholpen. Sommige gezichten lijken verdwenen, andere blijven helder bij. In mijn Hart leven verhalen, soms diep, soms droef en dan weer blij. Elk verhaal gaat over mensen. In vorm zo anders, in essentie net als ik en jij.

De minister.

Op een avond laat rinkelt de telefoon. Een vermoeide mannenstem vraagt naar mij, vraagt om hulp. Hij draagt een zwaar probleem dat zijn leven donker maakt. Of ik naar Brussel wil komen voor zijn verhaal en voor mijn hulp. Het is voor hem niet mogelijk mij op te zoeken. En discretie is belangrijk. Hij gelooft. Hij vertrouwt. Pas dan herken ik de persoon, een bekende Vlaamse minister. Zijn naam doet er niet aan toe. Brussel? Ik rijd niet graag rond in grote steden, doolhoven van drukte. In de korte stilte leest hij mijn gedachten. Uiteraard word ik opgehaald en weer thuisgebracht.

Brussel. Een statige woning met een rijk verleden. Een kamer vol kunst en schemerlicht. De geur van boeken, havana’s en cognac. Een bedrukt man zit voor me, zo anders dan krant en journaal verhalen. Een mens met de wereld op zijn schouders. Een leven dat weegt, snijdt en scheurt.

{

Voor het eerst zie ik een stille lach en glanzende ogen.

Ja. Ik kan helpen. We hebben drie afspraken nodig. En dit is mijn tarief. Hetzelfde bedrag voor hem als voor ieder ander. Hij kijkt me peinzend aan. Voor het eerst zie ik een stille lach en glanzende ogen. Nog drie keer word ik ’s avonds opgehaald en thuisgebracht. Telkens ontmoeten we elkaar in diezelfde kamer. Na elke behandeling eten we samen, hij en ik. We leren elkaar kennen en waarderen. Hij betaalt met een cheque en een nul teveel. Dankbaar. Opgelucht. Een blij mens. Later heb ik zijn gezin leren kennen op de plek waar hij werkelijk woont. Eenvoudige, warme mensen…

De drugdealer.

Nederland. Een zwoele zomeravond in de rijke buitenwijk van een grote stad. Hij is een gewone jongen die het heeft gemaakt. Alles aan hem is stoer. En duur. Kansen heeft hij nooit gekregen. Begrip en liefde evenmin. De wereld is gore troep. Ieder voor zich. Dat had hij al snel begrepen. Nee, ik ben hier niet voor hem. Zijn vriendin heeft mijn hulp nodig. Dringend. Ze is down. Zwaar depressief. In dokters gelooft hij niet. Hij weet wat pillen doen. Haar moeder heeft me aanbevolen. Voor zijn vriendin enkel het beste. Maar… geen smoesjes. Een korte knik met zijn hoofd en de stevige jongens achter hem leken zich nog breder te maken dan ze al waren. Geen smoesjes…

{

Toch voelt achter die muur zijn Hart heel zacht.

Zijn taal is ruw, zijn blikken hard. Toch voelt achter die muur zijn Hart heel zacht. Hij leeft aan de rand van de wereld zoals hij het zelf noemt. Een drugdealer. Een van de grote jongens, een baron maar niet van adel.

Zijn vriendin leeft snel weer op en bloeit open. Ze begrijpt nu de lessen van het leven en de kreet van haar ziel. Hij noemt me wonderdokter. Maar ik ben geen arts. Zijn vriendin inspireert. Even wilt hij het ook proberen. Dan wordt hij bang voor de warmte van zijn Hart. Stoer is toch zoveel sterker. Drie maanden later ben ik een gast op hun bruiloft. Een enorm feest in open lucht. Honderden mensen in kleine groepjes of wriemelend door elkaar. Hij neemt me enkele keren apart. Ogen zonder muren delen nu zijn Hart. Zijn deur staat altijd voor me open… Lang ben ik niet gebleven. Het leven voelde iets te luchtig in die witte wolken van zijn gratis wiet.

De straatmuzikant.

Hij woont hier vlakbij, vertelt hij. Hij had over mij gehoord en of ik ook hem kan helpen? Regendruppels parelen op zijn witte baard. Zijn hoed en lange jas zijn doorweekt en tekenen plasjes rond versleten schoenen. Niets aan deze verschijning lijkt ook maar enigszins droog te zijn. We kijken elkaar zwijgend aan. Ik beken, ik werd plots heel stil. Iets in deze man voelde heel mooi. Toch lijkt iets niet te kloppen. Hij lacht even, een zwakke glimlach, alsof hij mijn gedachten leest. Dan rolt over zijn lippen dat hij zes kilometer verder woont, dat hij geen auto heeft en geen geld voor de bus. Dat hij eigenlijk mijn hulp niet kan betalen. Toch wilde hij komen, voelde hij dat hij moest komen, dat ik hem kan en zal helpen. Een woordenstroom in één ademteug. Stilte. Vochtige ogen maar niet door de regen.

Zijn oude kleren hangen voor de open haard te drogen. Hij geniet van de warme soep en van de stilte zichzelf te mogen zijn. Veel woorden zijn er nog niet gedeeld. Met een zucht leunt hij achterover. Dan volgt zijn verhaal. Geld heeft hij nauwelijks. Werken kan heel moeizaam. Zijn gezondheid wankelt. Hij leeft van een karige uitkering die hij aanvult met wat mensen hem geven. Niet zomaar en voor niets. Nee, hij is een straatmuzikant. Zijn viool is oud, net als hijzelf. Toch tovert hij de mooiste tonen. En zijn eigen stem mag er ook nog wezen. Trots recht hij zijn rug en kijkt me met stralende ogen aan. Hij is al veel verloren. Maar dit pakt niemand hem af.

Herken jezelf in de ander en je Hart weet vanzelf wat te doen.

Het gaat niet om wat anderen van je denken of over je vertellen. Je werkelijke waarde als mens ontdek je zodra je voorbij jezelf denkt en daar naar handelt. Wat je doet of nalaat te doen, is binnenin ge-weten. Enkel je Hart strijkt met een lach de kreuken van je denken glad. Daarmee is alles gezegd. Maar… niet over dit verhaal.

{

Verrast, vertederd, ontroerd zit ik even zonder woorden.

Tijd verstreek en bracht nieuwe mensen over de drempel. Op een avond ook mijn vriend met witte baard en viool. Na onze laatste sessie heb ik nog vaak aan hem gedacht. Nu is hij hier. Zijn handen dragen een bruinpapieren zak voorzichtig tot pakje gewikkeld. Hij toont het blij als een kostbaar kleinood. Hij is hier om te betalen.

Niet in geld maar vanuit zijn Hart en door eigen werk. Zo duwt hij het pakje in mijn handen. Nieuwsgierig verwijder ik het papier, traag omdat zijn ogen zo mooi lachen.

Mijn handen vinden twee busseltjes prei, fris en groen en zonder één korreltje zand of aarde. Zelf geteeld, zorgvuldig gekuist, met liefde gedeeld. Verrast, vertederd, ontroerd zit ik even zonder woorden. Hij leest mijn gezicht en weet. Harten hebben gedeeld. Dat is het enige dat telt. Nooit eerder werd ik zo rijkelijk beloond. Een mens, haast zonder geld, deelt spontaan en met een lach zijn eigen eten met mij…

Oordelen en veroordelen zijn woorden van een leeg verhaal.

Niemand die weet hoe het is die andere mens te zijn.

Drie mensen, drie verhalen, uit meer dan duizend. Kijk niet op, kijk nooit weg en kijk niet neer. Want geen is minder en geen enkel meer. Kijk en zie de mens die zoekt, een hart dat verlangt en de ziel die leert. Kijk en herken jezelf in elk ander. Luister naar je Hart. Het vertelt je de weg die past bij jou.

PS Elk verhaal is puur en werkelijk. Namen worden niet gedeeld om de privacy van mijn cliënten te beschermen. Om dezelfde reden verander ik soms details en kleur ik die wereld net even anders.

Roepen mijn woorden vraagtekens op, lees dan meer over wie en wat ik ben. Ik help al meer dan 19 jaar mensen op een diepgaande en snel voelbare manier, vrij van elk mentaal kader. Alles wat ik schrijf, zijn doorleefde woorden en woorden die ik zelf leef.

Wil je graag meer weten of heb je vragen, mijn deur staat altijd open. Je kunt me mailen of boek rechtstreeks een afspraak in mijn agenda voor een gratis en vrijblijvend gesprek.

Patrick Mundus: Spiritueel & Energetisch Coach ~ Mensenmaker ☥ ~ Mentor ~ Ik help je te helen en te groeien van hoofd naar Hart tot Ziel ~ Ik werk met de Essentie voorbij de vorm.

Intuïtie. Tot in de wortel anders dan je denkt.

Intuïtie

Waarheid voorbij woorden.

‘Ik geloof er niet in, Pat’, zucht ze.

‘Intuïtie. Er wordt zoveel over verteld. Het lijken wel wonderverhalen. Alsof plots alles mogelijk wordt. Ik vind het maar niks. Intuïtie verkoopt. Zo simpel is het. Geloof me, het heeft me al heel wat gekost.’

Ze knijpt haar lippen strak samen. Haar donkere ogen kijken me uitdagend aan.

Ik zwijg en omarm haar blik.

Praten om te praten kan ego strelen. Daar schiet geen mens iets mee op.

Al die troep van kwaadheid en teleurstelling, het moet er uit.

In een volle kop kun je geen verse thee schenken.

‘Je weet dat ik gelijk heb, Pat’.

‘Het gaat niet enkel om gelijk hebben, Susan. Belangrijk in alles is dat jij voelt wat werkelijk bij je past. En of je daar klaar voor bent.’

‘En of ik het zelf wil!’ Haar hand raakt de tafel hard. Het beeld op het scherm danst…

‘Jij bepaalt wat je nodig hebt, Susan. Volg jouw gevoel en doe wat goed voelt voor jou. Wie wat ook beweert, geen enkel ander mens kan dat voor jou.’

Het leven leert ons. Wij bepalen hoe.

Innerlijke groei is de reis van wie je denkt te zijn naar wie je werkelijk bent.

Susan is niet alleen. Veel mensen zoeken. Ze zoeken omdat ze zich als mens onbegrepen voelen. Ze zoeken op het risico af als vreemd of zweverig te worden bestempeld. Ze zoeken onophoudelijk naar zingeving, naar geluk, naar mogelijkheden méér van hun leven te maken. Niet verwonderlijk dat je dan vroeg of laat ook met intuïtie in aanraking komt…

En toch, intuïtie is niets nieuws, niets bijzonders op zich. Je wordt er mee geboren.

Intuïtie is simpelweg deel van jouw mens-zijn.

Heel wat problemen ontstaan door onze manier van leven waarin denken domineert. We groeien op in een denkcultuur, een maatschappij die denken verheerlijkt en ‘voelen’ op z’n best stiefmoederlijk behandelt. Voelen, aanvoelen en doorvoelen worden weggedrukt, nauwelijks getoond laat staan geloofd. Doe je dat toch, dan ben je al snel een watje, op z’n best een lief maar wazig persoon. Ben je hooggevoelig? Dan zul je dit zéker herkennen.

Als mens raak je zo het evenwicht kwijt tussen denken en voelen, tussen hoofd en hart. Die leegte voel je. Ook onbewust.

Het is meer dan ooit de trend om aan jezelf te werken. Ik hou niet zo van die uitdrukking. Het klinkt alsof je als mens niet volledig ‘af’ bent, niet goed genoeg, niet klaar voor deze wereld. Ook dit is een verschijnsel vanuit de denkcultuur. In werkelijkheid bén je compleet. Alles wat je nodig hebt, vind je binnen jezelf. Het is bereikbaar voor ieder van ons. Waarom dan loopt het zo vaak mis, knaagt die leegte, blijf je zoeken, hapert intuïtie?

{

Ben je hooggevoelig?

Dan zul je dit zéker herkennen.

De weg naar binnen loopt via het hart, een weg van voelen en doorvoelen.

Wil je bewust groeien als mens, dan heb je een royale keuze aan interessante methodes en technieken. Maar ook hier loert de invloed van onze denkcultuur. Zowat elke aanpak vertrekt vanuit een mentaal kader. Dat geldt eveneens voor een alternatieve, spirituele of hoe-je-het-noemen-wilt aanpak. Zelfs voor het ontwikkelen en werken met intuïtie, kom je uit bij een westerse vorm, een intuïtie die heel sterk tegen het denken aanleunt.

Daar is op zich niets mis mee. Elke stap is een stap.

{

Een ongewenste gedachte,
een plotse emotie…

Belangrijk is dat je weet dat het zelden om een stabiele vorm van intuïtie gaat. Een ongewenste gedachte, een plotse emotie, een baaldag, oplossing zoeken vanuit verwarrende problematiek of met een deadline die weegt… veel is er niet nodig om deze vorm van intuïtie te beïnvloeden, te destabiliseren en eigenlijk niet echt betrouwbaar te maken. Zeker op die momenten dat je haar werkelijk nodig hebt.

Zolang hoofd en hart, denken en voelen niet in balans zijn, sta je ver van je pure en stabiele intuïtie.

Ken je de uitdrukking dat een Belg met een baksteen in zijn maag wordt geboren? De drang een eigen huis te bezitten, liefst eentje dat hij zelf heeft gebouwd. Prima. Niets is mooier dan je dromen tot werkelijkheid te maken. Een eigen huis! Stel je voor… Modern of misschien liever rustiek? Welke bakstenen kies je? De dakpannen zoek je natuurlijk passend bij het geheel. En dan de indeling. Weet je al hoeveel slaapkamers? Misschien ook een veranda voor ‘buitenmomenten’ in de winter? Vergeet de tegels niet af te stemmen! En de afwerking van binnendeuren…

Ik heb vroeger honderden huizen helpen bouwen. Sleutel op de deur. Afwerking tot in het kleinste detail. Honderden klanten met evenveel dromen. Ook tot in het kleinste detail.

Nauwelijks iemand stond stil bij de basis van zijn toekomstig huis: de fundering.

Fundering?

Inderdaad. Die constructie van staal en beton die elk gebouw draagt, hoe klein of hoe groot dan ook. Onzichtbaar. Maar sterk. Aangepast aan je huis maar ook aan de bodem waarop jij je huis bouwt. Een constructie die soms meer kost dan je zou willen. Want die rustieke dakpannetjes zijn zoveel leuker. En je droomt van een open haard en bloembakken vol kleur die je ramen sieren.

Als je fundering zwak is, zul je vroeg of laat scheurtjes ontdekken in de muren en het plafond van je nieuwe woning. Misschien kun je ze als handige doe-het-zelver makkelijk verdoezelen. Maar wat doe je als die scheurtjes groeien tot flinke barsten? En als je mooie huis uiteindelijk verzakt, als hele stukken in elkaar storten…?

Zo is het ook met de mens. Alles wat je bijvoegt, kan mooi ogen en indruk maken. Je lijkt te groeien en leren doe je inderdaad. Maar wat als jij de eerste scheurtjes voelt? Als jouw wereld barsten vertoont. Of als jij instort…?

In tegenstelling tot de fundering van een bestaande woning, kun jij je eigen basis altijd versterken.

{

Begin bij je basis,
je eigen fundering.

Persoonlijke ontwikkeling is een gezonde aanrader. Investering in jezelf is dapper en wijs. Maar alsjeblieft, begin bij je basis, je eigen fundering. Als die sterk staat, is alles mogelijk, kan niets meer stuk.

Later kun je toevoegen wat je maar wilt. Bovendien krijgt elke stap die je dan zet zoveel méér waarde.

Thuiskomen in jezelf begint bij de balans tussen hoofd en hart, tussen denken en voelen.

Als mens raak je uit balans door teveel denken en te weinig voelen. Minder denken is een moeilijke weg. Meer voelen – de weg naar binnen – herstelt je evenwicht. Dit is voelbaar als een bijzondere stilte, een innerlijke vrede. Net in deze stilte ontdek jij je werkelijke Zelf en je pure, onverstoorbare intuïtie. Thuiskomen in jezelf kan voor iedereen die kiest voor de wijsheid van het hart en het lef van de weg naar binnen.

In een van mijn volgende blogs ga ik dieper in op innerlijke balans en het thuiskomen in jezelf. Ook waarom dit voor iedereen van belang is en waarom mensen die worstelen met hooggevoeligheid er extra voordeel uit halen.