Weldra feestdagen …
Maar leven noch dood
houden rekening met wat
wij mensen verlangen…
Deze ‘quote’ en dit schrijven draag
ik op aan een voor mij bijzondere
en dierbare dame (Spaans, 77 jaar)
die eergisteren in haar woning werd
overvallen en letterlijk werd
doodgeslagen …
Lief mens,
in welke wereld leven wij…?
Dit gebeuren scoort wellicht wat
krantenkoppen en is
weldra weer vergeten…
Wat stelt een mensenleven
nog voor…?
Hoe ver hebben wij het in
deze wereld laten komen…?
Het lijkt haast of menselijkheid
nauwelijks nog waarde heeft…
Met ‘dank’ aan onze overheden
en elke instantie die deze
samen-leving (?) bepaalt,
onszelf inbegrepen als we louter
knikken en slikken… en zwijgen.
Vandaag leeft er stilte in mij.
Toch zet net die stilte innerlijk
heel wat in beweging.
Het verlies van een dierbaar iemand…
een gevoel dat een
stukje van je eigen leven
geschiedenis wordt.
Ik ben niet bang voor sterven of dood.
Het is louter Deel van het Volledige Leven.
Mens. Mensheid. Het voelt soms als
een wereld van verschil.
Toch is het louter een veelvoud.
De veelheid in vorm heeft me
nooit gestoord, integendeel.
De veelheid in bewustzijn – om over
Bewust-Zijn – nog maar te zwijgen –
bepaalt zoveel meer…
Toch is ook dit evolutie van mens en bovenal Ziel…
Mijn verlies is louter de evolutie van
een dierbare, de verdere reis van
een Ziel die groeit.
En ja, ‘mijn verlies’ draagt even ego,
de grootste pijn in de manier waarop…
Maar ook dat draagt redenen…
Leven…
We vinden het vaak
vanzelfsprekend.
En toch…
doen we er eigenlijk weinig mee,
laten we ons door elke prikkel leiden,
vaak ver van onze dromen?
Jouw leven is jouw keuze.
Durf het te léven. Ten volle!
Laat je niet bepalen.
Bepaal zélf … 🙏❤️
Leef de Essentie voorbij de vorm ❤️
Roepen mijn woorden vraagtekens op, lees dan meer over wie en wat ik ben. Ik help al meer dan 19 jaar mensen op een diepgaande en snel voelbare manier, vrij van elk mentaal kader. Alles wat ik schrijf, zijn doorleefde woorden en woorden die ik zelf leef.
